هزینه پر کردن دندان در سال 1403

هزینه پر کردن دندان به چه عواملی بستگی دارد؟

هزینه ترمیم دندان بسته به عوامل زیر متفاوت است:

گستردگی پوسیدگی موثر بر هزینه پر کردن دندان

هر چه میزان پوسیدگی بیشتر و گسترده‌تر باشد، میزان ماده‌ای که برای پر کردن آن نیاز است، بیشتر می‌شود. به‌همین دلیل هزینه ترمیم دندان افزایش پیدا می‌کند.

مواد مورد استفاده برای پر کردن

هزینه پر کردن دندان به نوع ماده‌ای که دندانپزشک استفاده می‌کند، بستگی دارد. به‌طورکلی پرکننده‌هایی که بیشترین کاربرد را دارند، آمالگام و کامپوزیت هستند. آمالگام همان ماده‌ای است که باعث می‌شود دندان نقره‌ای شود. این ماده از کامپوزیت که به رنگ دندان است، قیمت کمتری دارد و ارزان‌تر است.

تعداد دندان‌هایی که نیاز به پر کردن دارند

هرچه تعداد دندان‌هایی که باید پر شوند، بیشتر باشد، هزینه بیشتر خواهد شد. بهترین کار این است که به محض مشاهده کوچک‌ترین نشانه‌ای از پوسیدگی به مطب دندانپزشک مراجعه کنید تا پوسیدگی به دندان‌های مجاور سرایت نکند.

محل قرارگیری دندان آسیب‌دیده

پر کردن دندان‌های آسیا به‌دلیل اندازه بزرگ‌تر و محل دسترسی سخت‌تر معمولاً گران‌تر است، اما از طرف دیگر، اکثر مراجعان برای پر کردن دندان‌های جلو دندان، مواد هم‌رنگ دندان را ترجیح می‌دهند. مواد هم‌رنگ دندان نسبت به آمالگام گران‌تر هستند، زیرا رزین کامپوزیت ماده‌ای با کیفیت‌تر است. در نهایت این دندانپزشک شما است که بهترین تصمیم را می‌گیرد و هزینه ترمیم دندان شما را طبق آن محاسبه می‌کند.

انواع مواد پرکننده و قیمت پر کردن دندان

دو ماده متداول که برای پر کردن دندان به کار برده می‌شوند، آمالگام و کامپوزیت هستند. در ادامه به معرفی این دو ماده و مقایسه آن‌ها از نظر هزینه پر کردن دندان می‌پردازیم.

آمالگام

آمالگام یک ماده پرکننده دندان است که برای پر کردن حفره‌های ناشی از پوسیدگی دندان استفاده می‌شود. این ماده مقرون‌به‌صرفه‌ترین نوع پرکننده است. آمالگام مخلوطی از فلزات است و از جیوه مایع و آلیاژ پودری متشکل از نقره، قلع و مس تشکیل شده است. تقریباً نیمی ‌(50%) از آمالگام دندان از نظر وزنی جیوه است. خواص شیمیایی جیوه به آن اجازه می‌دهد تا با ذرات آلیاژ نقره/مس/قلع واکنش داده، به یکدیگر متصل شود و آمالگام تشکیل دهد. پر کردن با آمالگام منجر به رنگ نقره‌ای دندان می‌شود که با گذشت زمان تیره‌تر می‌شود و به رنگ سیاه درمی‌آید، به‌همین دلیل به آن پر کردن با مواد سیاه هم گفته می‌شود.

هنگام قرار دادن آمالگام، دندانپزشک ابتدا پوسیدگی‌ها را با مته دندانپزشکی یا ابزارهای دیگر از بین می‌برد، سپس حفره دندان را برای قراردادن آمالگام شکل می‌دهد. دندانپزشک، آلیاژ پودری کپسول شده را با جیوه مایع مخلوط می‌کند تا بتونه آمالگام تشکیل شود. بتونه آمالگام در ابتدا نرم است. دندانپزشک آن را در حفره دندان قرار می‌دهد و تمام قسمت‌های حفره را پر می‌کند. در نهایت آمالگام سفت شده و به یک پرکننده جامد تبدیل می‌شود.

آمالگام در شرایطی که خشک‌کردن دندان غیرممکن باشد، بهترین گزینه ممکن است، زیرا نیازی به باندینگ ندارد. این ماده قوی و ماندگار است، بنابراین نسبت به سایر انواع پرکننده‌های دندان احتمال شکستگی کمتری دارد. آمالگام در بیمارانی که خطر پوسیدگی دندانی بالایی دارند و برای آماده‌سازی دندان‌های بزرگ مناسب است، همچنین همانطور که گفته شد، در جایی که رطوبت باعث می شود مواد دیگر مانند رزین‌ها برای ایجاد پیوند با دندان چندان مناسب نباشند، مفید است. نکته منفی استفاده از این ماده این است که رنگ آن نقره‌ای است. بنابراین ترجیح داده می‌شود که برای دندان‌های جلو از آن استفاده نشود، اما در مورد دندان‌های عقب، معمولاً مشکل بزرگی نیست.